Ummonga qarshi o'rtoqlik uchrashuvi arafasida Robbi mamlakat futbol federaciyasi saytiga intervyu berib, terma jamoa uchun o'tkazgan eng yaxshi o'yinlarini eslab o'tdi hamda muxlislarga ishonch va o'zini qo'llab-quvvatlashgani uchun minnatdorchilik bildirdi.

– Terma jamoadagi faoliyatingizni tugatganingizni aytganingizdan keyin nimalar haqida o'yladingiz?

– To'g'risi, haligacha bunga ishonmayapman. Menda aralash hissiyotlar bor. Yashil rangli libosni yana bir bor kiyish va muxlislarga minnatdorchilik bildirish yoqimli bo'ladi – ular 18 yil davomida menga ajoyib munosabatda bo'lishdi. Xayrlashuv o'yini men va oilam uchun katta ahamiyat kasb etgan. Uni sabrsizlik bilan kutdim.

– Oxirgi 18 yilda terma jamoada eslaydigan voqealaringiz ko'p: yirik turnirlarda ishtirok etish, terma jamoa tarixida eng yaxshi to'purarga aylanish, o'yinlar borasida rekordchiga aylanish. Yodingizda ko'proq nima saqlanib qoldi?

– Shubhasiz, 2002 yilgi jahon chempionati. Germaniyaga urgan golimni hamisha esimda saqlayman. O'zingcha yashab, futbolchilar yorlig'ini yig'asan va birdaniga jahondagi eng muhim uchrashuvlarda maydonda paydo bo'lasan. O'sha golimni hech qachon unutmayman.

– Uzoq vaqt sardor bo'ldingiz. Avvalgi etakchilardan nimalar o'rgangansiz?

– Menga sardorlik bog'ichini topshirilgan kun faoliyatimdagi hal qiluvchi lahzalardan biriga aylangan. Menga katta faxr berishdi, murabbiydan juda minnatdor bo'lganman. Oddiy futbolchilarni o'yiniga qarab baho berishadi. Sardorga aylanganingda senda umuman boshqacha rol paydo bo'ladi. Qiyin holatlarda do'stlaringni quvvatlashing kerak, maydondan tashqarida yangi majburiyatlar yuzaga keladi. Boshqalar uchun o'rnak bo'lib, o'zingni maksimum bag'ishlashing darkor. Bu menga inson va erkak sifatida o'sishimga yordam berdi – ancha erta sanalgan 26 yoshda sardorga aylangandim. O'shanda juda xursand bo'lgandim.

– Shu yillar davomida ko'plab afsonaviy o'yinchilar bilan maydonda to'qnash keldingiz.

– Ha, jahonning eng yaxshi futbolchilariga qarshi o'ynadim. Messi, Zidan, Ronaldo bilan liboslar almashdim. Ularni Irlandiyadagi uyimda saqlayman. O'ylashimcha, Zidan ham libosimni biror joyga osib qo'ygan.

– Terma jamoa uchun g'ururni his qilasizmi?

– Albatta. Irlandiyada o'sgan boshqalar singari jamoamni sevaman. Juda yosh – 15 yoshda xorijga yo'l olganda bu sevgi yanada kuchliroq bo'ladi. Yashil libosni kiygan har kuni bayramga aylangan. Terma jamoa uchrashuvlari kuni o'zimni 7 yoshli bolakaydek his qilganman. Bu hislar hech qachon o'tib ketmaydi. Jahonda Irlandiya terma jamoasi uchun o'ynashdan yaxshiroq narsa yo'q. Faoliyatim mobaynida turli klublar sharafini himoya qilganman, ammo yashil libos menga eng loyiq tushgan.

– Oxirgi uchrashuv arafasida muxlislarga nima etkazishni xohlardingiz?

– Rahmat. Qo'llab turganingiz uchun barchangizga rahmat. Siz xursandchilikda ham, g'amda ham ajoyib bo'ldingiz. Siz yosh boladan erkaklikkacha o'sganimni ko'rdingiz. Siz uchun o'ynash menga hamisha yoqimli bo'lgan. Bir necha oydan keyin Irlandiyaga qaytib, sizlar bilan tribunada birga o'tirishni rejalashtiryapman.

Behzod NAZAROV tayyorladi.

Robbi Kin bilan intervyu