— Қандай қилиб «Пахтакор»га бориб қолдингиз?
— «Пахтакор» бош мураббийи Самвел Бабаян Ўзбекистон миллий терма жамоасига ўтди, клубда эса яқинда футболчилик фаолиятини тугатган ёш мураббий Нўъмон Ҳасанов бош мураббий вазифасини бажарувчи лавозимида ишлаётганди. Мени мураббий-консультант сифатида таклиф қилишди. Шартномада шундай ёзилганди: машғулотлар жараёнида иштирок этаман ва ўйинлар вақтида жамоани бошқаришим мумкин. «Тосно»да ишлаб тажриба тўплагандим. «Пахтакор» Ўзбекистон учун Россия учун «Спартак»дек гап, у ерда ишлаш катта шараф. Жамоа олий лигада пешқадамлик қилмоқда. Ўзбекистонда инфраструктура ва футбол мактабларига ажратилаётган маблағлар мени ҳайратда қолдирди. «Пахтакор»да 90 фоиз футболчи клуб тизимидан чиққанлар экан! Вилоятларда томошабинлар ташрифи ҳам жуда кўп тахминан 20–25 минг. Бу Россия биринчи дивизонига етишмаётган ҳолат.

— Нимага қайтиб келдингиз?
— Фақат бир марта, Хабаровскда ишлаганимда, ўзим билан бирга оиламни олиб кетмагандим. Тошкентда хотиним ва қизим иқлимга мослаша олишмади. Менга унчалик сезилгани йўқ. Улар эса биринчи кунданоқ касал бўлиб қолишди. Акс ҳолда қолардим. Менда Ўзбекистон у қадар нуфузли мамлакат эмас деган фикр йўқ… Асосийси клубнинг мақсадлари юқори бўлса бас, - дейди Григорян.

Александр Григорян: "Тошкентда хотиним ва қизим иқлимга мослаша олишмади"