"13 ёшимда катта кишилар билан футбол ўйнашни бошлаганман. Бу худди кўча баскетболига ўхшарди. Қўполликлар жуда кўп бўларди. Лиганинг энг кучли жамоасига қарши ўйнадик. Ҳамма менга ҳайрат билан қараб, "Ким бу болакай?" деб сўрашарди.

Тўрт дақиқа ўтиб ҳимоячини алдаб ўтдим ва гол урдим. Шундан сўнг, ҳимоячи оёғимни синдиришини айтган. Аммо тўп яна менга тушди ва жамоамиз гол урди. Баҳс 2:2 ҳисобида якунланди, пенальтилар сериясида ғалаба қозондик. Ҳимоячи машиналар тураргоҳида менга ҳужум қилмоқчи бўлди. Бироқ жамоадошларим мени ундан ҳимоя қилишди.

Бу ҳикоянинг якуни эмас. Янги йилга яқин оиламни кўриш учун уйга қайтдим. Банкка боришим керак эди, у ерда эса оёғимни синдирмоқчи бўлган ўша йигитни учратдим. У шундай деди: "Болакай, мени эсладингми? Ўшанда оёғингни синдирмоқчи эдим".

У ҳазиллашди деб ўйладим. "Йўқ, ука, йўқ. Мен ҳақиқатдан ҳам шундай қилмоқчи эдим. Энди эса сен севимли жамоада ўйнайсан. Сени яхши кўраман, ука".

Бунга ишона олмасдим. Бироз кулишдик ва биргаликда суратга тушдик" - дейди Жезус.

Жезус: "13 ёшимда оёғимни синдиришмоқчи бўлишган, аммо жамоа мени ҳимоя қилган"