Ўйиндан кейин Русланбек Жияновнинг фикрлари билан қизиқдик.

— Руслан, дебют билан табриклайман. Биринчи йиғин ҳақидаги таассуротлар қанақа?

— Ҳаммаси аъло даражада. Аввало, чақирилганимдан хурсандман. Мураббий майдонга тушиш имконини берди. Терма жамоа нималигини ҳис қилиб кўрдим. Раҳмат.

— Майдонда ортиқча босим пайдо бўлмадими?

— Йўқ. Ҳар доим қилиб юрган ишимиз, босим бўлиши керак эмас.

— Кузяев билан тўқнашув ҳақида гапирсангиз. Ўша эпизодга ҳакам эътибор қаратмади. Далер оёғингизга тепдими?

— Мен симуляция ишлатмайман. У оёғимни босиб олди. Рефери бу ҳаракатни "кўрмади".

— Бугун 35 дақиқа ўйнадингиз. Захирага олинаётганингизда мураббийдан ранжимадингизми?

— Йўқ, нега хафа бўлишим керак? У мени миллий жамоага жалб қилди, бу ерда дебют қилишимга имкон берди. Бу кунни ҳеч қачон унутмайман.

— Яшил майдонга чиққан ҳар қандай бола терма жамоада ўйнашни орзу қилади. Бугун сизнинг ниятларингиз амалга ошдими?

— Қисман айтсак, ҳа. Аммо бу билан тўхтаб қолиш керак эмас. Ҳали халқимизни хурсанд қиламан. Бунга ваъда бераман.

Жиянов мухлисларга ваъда берди