“Вернернинг ўрнида бўлганимда, “Челси” ҳар пенальти ишлаганда уни тепиш учун интилган бўлардим. Бу аввалги формага қайтиш учун яхши имкониятдир. Тўпни тўрда кўриш ўзгача роҳат бағишлайди. Тезда ўзингни ярим метр баландда ҳис этасан.
Шунингдек, машқлардаги меҳнатни икки баравар кўпайтирардим. Кимдир дарвоза ортида туришини ва тўпни менга пастлатиб узатишини сўрардим. Ўзим эса дарвозадан 5-6 метр узоқликда жойлашган бўлардим ва шунчаки уни бўш дарвозага тепган бўлардим. Бу жуда оддий кўриниши мумкин, аммо ўзимга бўлган ишончни ошириш учун буни қайта-қайта қилардим. Кейин эса дарвозабон билан ишлардим, асосий таркиб кипери бунга рози бўлмасди, шу туфайли ёшлар жамоасидан кимнидир олиб, ишлашда давом этардим”, дейди Ширер.

Ширер Вернерга маслаҳат берди