Xarri Keyn sarguzashtlar bilan bo'lsa-da, "Bavariya" bilan Germaniya chempioni bo'ldi. Bunga arzidi ham.

Angliyalik futbolchi butun mavsum davomida jamoa etakchisi bo'ldi va ketma-ket ikkinchi marta to'purarlar poygasida g'alaba qozonadi. 31 yoshida o'z davrining eng yaxshi o'yinchilaridan biri faqat birinchi sovrinni qo'lga kiritdi.

Yulduz maqomidagi futbolchi uchun vaziyat juda kam uchraydi. Shu bilan birga, Keynning ham omadi keldi: o'yinni faqat sovrinlar javonidagi chang bilan yakunlagan o'yinchilar bor edi. Xarri allaqachon unvonlar bo'yicha ortda qoldirgan o'yinchilarning qayg'uli yo'lini eslaylik.

Luiji Di Byajo: terma jamoada 31 ta o'yin, Evro finali, top-klublarda sakkiz yil

Italiya terma jamoasining asosiy yarim himoyachisi aynan milliy terma jamoada chempionlikka eng yaqin edi: Evro-2000 finalida Franciyani mag'lub etish uchun atigi bir necha daqiqa etmadi. Balki Di Byajoning o'zi yordam bera olardi, ammo u ikkinchi bo'lim o'rtalarida almashtirildi.

Avlodning eng yaxshi himoyachilaridan biri klubdagi faoliyatida juda omadsiz edi. 1999 yilda Di Byajo "Roma"ni "Inter"ga almashtirdi. Rimliklar 2000/01 yilgi mavsumda chempionlikni qo'lga kiritishdi. Milanda yarim himoyachi darhol Italiya kubogi finaliga yo'l oldi, ammo yangi sheriklar "Lacio"ni mag'lub eta olmadi, hal qiluvchi o'yinda Pavel Nedved va Diego Simeone gol urdi.

Di Byajo 2003 yilda terma jamoada ham o'ynamay qolgan bir paytda "Inter"ni tark etgan. Ayniqsa, 2005 yildan boshlab Milan klubining sovrinlar seriyasi boshlangani esa achinarli: Di Byajo ishtirokisiz 2011 yilgacha hech bo'lmaganda bitta chempionlikni qo'lga kiritishgan.

Juzeppe Sinori: A Seriyada 189 gol, JCH finali, Erikssonning sovrinni tortib olib qo'yishi

Juda dramatik hayot yo'li: hujumchi A Seriya tarixidagi eng yaxshi to'purarlar orasida 11-o'rinda turadi.

Birinchi marta 1994 yilgi Jahon chempionatida chempionlik juda yaqin edi. Hujumchi gol urmagan bo'lsa-da, allaqachon katta yulduz hisoblanardi. Shu bilan birga, u yordamchi sifatida ham foyda keltirdi: Roberto Bajoga chorak finalda Ispaniyaga qarshi o'yinda golli uzatmani amalga oshirdi. Ammo, finalda Sinorini maydonga tushirishmadi. Italiya penaltilar seriyasida Braziliyaga mag'lub bo'ldi.

"Lacio"da Sinorining kutilmagan dushmani - Sven-Yoran Eriksson paydo bo'ldi. Shved 1997/98 yilgi mavsumda hujumchini sotishni talab qildi. Muxlislar bunga qarshi chiqishga qaror qilishdi va hatto murabbiyning mashinasini sindirishdi.

So'nggi intervyularidan birida Erikson shov-shuvli voqeani esladi: "Ha, men bir nechta muhim o'zgarishlarni amalga oshirdim. Juzeppe Sinori ketishi kerak bo'lganlar orasida edi. U sardor, eng yaxshi to'purar edi, ammo jamoaga muvaffaqiyat keltirmadi, undan ijobiy energiya chiqmadi. Sinori hech narsa yutmadi. Menga u shahar qiroli, uni sotish mumkin emas, deyishgandi. Men qatiy turib oldim: bunday o'yinchilar bilan sovrin yutib bo'lmaydi".

Mavsum oxirida "Lacio" Erikson bilan birinchi sovrinni qo'lga kiritdi: Italiya kubogi finalida "Milan" mag'lub etildi. Sinori turnirning eng yaxshi to'purarlaridan biri bo'ldi: u birinchi davrada quyi liga jamoasi darvozasiga to'rtta gol urdi.

"Lacio" Sinorini g'oliblar ro'yxatiga kiritmaslikka qaror qildi. Mish-mishlarga ko'ra, murabbiy hujumchi sovrin egasi hisoblanmasligi va medal olmasligini takidlagan.

Sinorida baribir kichik sovrin bilan bitta surat bor. 1998 yilda "Bolonya" italiyalik bilan Intertoto kubogini qo'lga kiritdi va UEFA kubogiga yo'llanma oldi. Hal qiluvchi o'yinda italiyaliklar Sinori va Igor Kolivanovning gollari evaziga Polshaning "Rux" klubini mag'lub etdi. Intertoto kubogini baribir klassik turnir deb bo'lmaydi - u erda bitta emas, uchta g'olib bor edi.

Antonio Di Natale: Evro-2012 finali - faoliyatidagi yagona imkoniyat

"Empoli" tarbiyalanuvchisi faoliyatining eng yaxshi yillarini o'z klubi va "Udineze"ga bag'ishladi. U Udineda 12 mavsum o'tkazdi: Di Natale top jamoalar bilan chiqisha olmadi, ammo hujumchi Italiya terma jamoasi safida 42 ta o'yinda maydonga tushishga muvaffaq bo'ldi.

Faoliyatidagi asosiy turnir - Evro-2012. Di Natale finalda Ispaniyadan uchralgan mag'lubiyatdan so'ng kumush medal bilan qoldi. Ko'ngilga taskin beradigan kichik narsa bor: u o'sha turnirda Ispaniyaga gol urgan yagona futbolchiga aylandi.

Di Natale A Seriyaning o'zida 209 ta gol urdi - bu tarixdagi eng yaxshi to'purarlar orasida oltinchi natija.

Borxa Valero: qayg'uli vaziyat qurboni

"Madrid" tarbiyalanuvchisi 2006/07 yilgi mavsumda chempion "Real"da o'ynagan, ammo medal ololmagan: Chempionlar Ligasi va Kubokda o'ynagan, La Ligada esa faqat bir marta zaxira o'rindig'ida o'tirgan. Buning uchun esa mukofot berilmaydi.

U 2011 yilda Ispaniya terma jamoasi safida o'rtoqlik o'yinida debyut qilgan, biroq bir yildan so'ng Evro uchun tabiiyki qaydnomaga kiritilmagan. Sababi to'g'ridan-to'g'ri raqobatchilar Xabi Alonso, Xavi va Serxio Buskets edi.

Yoqimtoy "Fiorentina" 2014 yilda hujumda Yosip Ilichich va Xoakin bilan Italiya kubogi finaliga chiqdi, ammo "Napoli"ga 1:3 hisobida yutqazdi. Borxa o'yinni to'liq o'tkazdi.

U allaqachon faxriy sifatida "Inter"ga sovrinlar uchun o'tgan. 2020 yilda Antonio Konte jamoasi "Sevilya"ga qarshi Evropa Ligasi finalida yaqqol favorit edi. O'shanda ham hujumda Romelu Lukaku va Lautaro Martines shov-shuv ko'targandi, ammo ular ham Unai Emerining ideal seriyasini yo'qqa chiqara olmadi: 3:2 - ispanlar foydasiga. Borxaning o'zi Marcelo Brozovichga raqobatda yutqazdi. Faqat finaldan keyingina ikkinchi o'rin uchun beriladigan medalni olishga chiqdi.

Leyton Beyns: "Everton"da 13 mavsum va MYUga amalga oshmagan o'tish

"Everton" tarbiyalanuvchisi sadoqat namunasi. Beyns top-klublarda talabgir bo'lgan bo'lsa-da, liverpulliklar safida 13 yil harakat qildi. 2010 yildan 2013 yilgacha himoyachi "Manchester Yunayted"ga faol tarzda chorlangan, Aleks Fergyuson bilan to'g'ridan-to'g'ri muzokaralar olib borilgani haqida mish-mishlar ham chiqqan.

Beyns APLdagi faoliyati davomida 32 ta gol urdi va 55 ta golli uzatmani amalga oshirdi - bu turnir tarixidagi eng yaxshi hujumkor himoyachilardan biri.

Unvonlarga erishishning iloji bo'lmadi. Ikkala safar ham Beyns jamoasi muvaffaqiyatsizlikka uchradi. 2005-2006 yilgi mavsumda "Uigan" Leyton bilan Liga kubogi finalida MYUdan 0:4 hisobida mag'lub bo'ldi va to'rt yildan so'ng "Everton" Angliya kubogi finalida "Chelsi"dan 1:2 hisobida mag'lub bo'ldi, Dide Drogba va Frenk Lempard gol urishga muvaffaq bo'lishdi.

Beynsning faoliyati nafaqat sovrinlar yo'qligi, balki muxlislar bilan dahshatli xayrlashuv tufayli ham yomonlashdi. "Everton" muxlislari tabiiyki afsona uchun o'ziga xos nimadir uyushtirmoqchi edi, ammo kovid bu rejalarni barbod qildi. Oxir-oqibat, Beyns bo'sh arenada futboldan ketdi. Himoyachining so'nggi o'yinida sheriklari "Bornmut"ga 1:3 hisobida yutqazishgan, klub esa o'yindan keyin himoyachiga katta ekranda surat bilan minnatdorchilik bildirgan.

O'tmishdan bonus. Jonni Xeyns: "Milan" o'rniga "Fulxem"ni tanladi va rekorddan voz kechdi

G'irt jinnilik. Xeyns deyarli butun faoliyatini kamtarona "Fulxem"da o'tkazdi va hech kim undan o'zib ketolmaydigan natijaga erishdi: U Ikkinchi divizionda o'ynagan bo'lsa ham, Angliya terma jamoasi safida 32 ta o'yin o'tkazdi.

Yarim himoyachi "Milan"ga faol chaqirildi. Italiyaliklar begona terma jamoa sardorini dunyoning eng ko'p maosh oluvchi futbolchisiga aylantirishga tayyor edi: ular "Fulxem"ga transfer uchun 80 ming taklif qilishdi - bu o'sha paytdagi rekord edi.

Yarim himoyachining o'yin darajasi haqida Pele eng yaxshi fikr bildirgan: "Xeyns - men futbol maydonida ko'rgan eng yaxshi to'p uzatuvchi".

1966 yilgi jahon chempionatida ham Xeyns terma jamoa bilan g'alaba qozona olmadi. Turnirdan to'rt yil oldin futbolchi dahshatli avariyaga uchrab, mo'jizaviy tarzda tuzalib ketgandi, ammo terma jamoada boshqa o'ynamadi.

Keyn uddaladi, ular esa yo'q. Hech qanday sovrinsiz qolgan olti yulduz (mutolaa uchun)