"Бутун ҳаётим давомида икки оламда яшадим. Бири - футбол, иккинчиси - "реал олам". Баъзида жамоадошларим нормал одам эмаслигимни айтиб кулишади. Гап футбол ҳақида кетса, мен наркоманга айланаман.

Мен ижтимоий тармоқлар ёки 400 фунтлик кроссовкаларга қизиқмайман. Мен футболни яхши кўрганим учун болалигимдан ҳиссиётлар сабаб майдонда тўп тепардим. Болалигимда "Мен футболчи бўламан, Ferrari сотиб оламан" демаганман. Кумирларим туфайли мазза қилиб уларни кузатардим, улар каби футбол ўйнашга ҳаракат қилардим.

Эсимда, беш ёшда эдим, туманимиз марказида умумий бассейн ва болалар боғчаси бўларди. Ёзда футбол ўйнаб, бассейнда чўмилардик, яна ўйнаб, яна сузардик. Тушлик қилиб, яна қайтиб келардик" - деди Родри.

Родри: "Мен ижтимоий тармоқлар ёки 400 фунтлик кроссовкаларга қизиқмайман. Мен..."